Aktualności

Historia Naszej Szkoły

25.10.2023

Historia powstania Naszej Szkoły sięga czasów przedwojennych, to jest roku 1930. W Krakowie istniała wtedy jedyna szkoła specjalna przy ul. Rajskiej, która była zaczątkiem Naszej Szkoły. Liczyła wtedy 3 oddziały. Sześć lat później ilość oddziałów zwiększyła się do pięciu, a we wrześniu 1938 utworzono nową szkołę specjalną, która otrzymała nazwę Publiczna Szkoła Powszechna Specjalna nr 46 im. Józefy Joteyko. Szkoła miała siedzibę na Kazimierzu przy ul. Wąskiej 7 i zajmowała 1. piętro w budynku Szkoły Podstawowej nr 22. Obowiązki kierownika szkoły pełnił wtedy Pan Wincenty Garbicz, a szkoła zatrudniała 5 nauczycieli, klasy zaś liczyły do 28 uczniów. Przy szkole rozpoczęło działalność Koło Krajoznawcze, Koło PCK i Szkolna Kasa Oszczędności. Kiedy wybuchła wojna budynek szkolny przy ul. Wąskiej zajęło niemieckie wojsko. Kierownik Szkoły Pan Garbicz został powołany do wojska, a organizacją szkoły zajęła się Pani Zofia Bednarska. W listopadzie 1939 roku wrócił dyrektor Garbicz a szkoła znów została przeniesiona. Tym razem po sąsiedzku – do pożydowskiej kamienicy przy ul. Miodowej 36. W lutym 1940 roku władze niemieckie zakazały używania polskich podręczników oraz używania polskich map. Odtąd nauczanie odbywało się bez podręczników, a zimą w nieogrzewanych pomieszczeniach. W kwietniu 1941 roku władze niemieckie zażądały opuszczenia szkoły przy ul. Miodowej 36, której pomieszczenia zajęło wojsko. 1 września 1941 roku szkoła rozpoczęła kolejny rok działalności w prywatnym domu przy ul. Gertrudy 16. Szkoła liczyła wtedy 6 oddziałów i stu siedemnastu uczniów. Dwa lata później, w marcu 1943 roku nastąpiła kolejna przeprowadzka szkoły do budynku przy ul. Estery, gdzie uczyły się dzieci z czterech klas szkół. W listopadzie 1944 roku szkoła ponownie została przeniesiona. Tym razem do przedwojennego gimnazjum przy ul. Starowiślnej, w którym pozostała do końca wojny. Po wyzwoleniu spod okupacji, w lutym 1945 roku szkoła weszła w okres normalnej pracy. Nauczyciele przynosili ukrywane przed Niemcami mapy, książki i polskie podręczniki. Szkoła nie mogła jednak wrócić do macierzystego budynku przy ul. Wąskiej, gdyż był on doszczętnie zniszczony. Tymczasowo zatem została przeniesiona do prywatnego lokalu przy ul. Gertrudy 8, zajmując tam drugie piętro. Szkoła liczyła wtedy 6 oddziałów. W roku szkolnym 1945/1946 po raz pierwszy od sześciu lat rozpoczął się normalny rok pracy. Rady Pedagogiczne opracowały programy nauczania, szkole przybyło nowych oddziałów i zwiększyła się liczba uczniów. Rok później szkoła liczyła już 8 oddziałów i stu czterdziestu uczniów. W księgarniach ukazały się już pierwsze podręczniki szkolne. W szkole rozpoczęła działalność Spółdzielnia Uczniowska i sklepik szkolny. Rozpoczęto też remont macierzystego budynku przy ul. Wąskiej, do którego jednak nigdy nie udało się już powrócić. Na „pocieszenie” przydzielono szkole drewniany barak przy ul. Dietla 2, a był to rok 1948. Barak ten był ponury i zniszczony, toteż przez szereg lat trzeba było prowadzić w nim remonty, gromadzić pomoce, obrazy i książki. Szkoła liczyła wtedy 8 oddziałów i zatrudniała 9 nauczycieli. Mimo trudnych warunków władze szkolne wysoko ceniły pracę nauczycieli, organizowano lekcje pokazowe, praktyki studentów Państwowego Instytutu Pedagogiki Specjalnej z Warszawy. W kwietniu 1951 roku przy szkole została utworzona drużyna harcerska, a jej założycielką była Pani Irena Stachowska. Drużyna liczyła pięćdziesięciu harcerzy. W roku 1956 kierownictwo szkoły rozpoczęło starania o budowę nowej szkoły wraz z internatem. Zdecydowano, że pod budowę przeznaczony zostanie plac pod Krzemionkami, przy ul. Łagiewnickiej. We wrześniu 1959 roku rozpoczęto budowę ale prace przebiegały wolno i opieszale. Trzeba było pokonać wiele trudności, aby wreszcie po czterech trudnych latach nastąpiło przekazanie nowego budynku szkoły wraz z internatem. 3 września 1963 roku odbyła się uroczystość otwarcia Państwowego Zakładu Wychowawczego, to jest Szkoły imienia Janusza Korczaka i internatu. Szkoła liczyła wtedy 14 oddziałów i zatrudniała 18 nauczycieli. W internacie było 6 grup wychowawczych i stu czterech wychowanków (byli to tylko chłopcy). Oba budynki zostały połączone pergolą. Dyrektorem PZW został Pan Wincenty Garbicz, kierownikiem szkoły Pan Wilhelm Kondyjowski. A kierownikiem internatu Pan Józef Nowak. W 10. rocznicę istnienia Państwowego Zakładu Wychowawczego w tej lokalizacji i 35 - tą rocznicę powstania Szkoły odbyły się wspaniałe uroczystości Jubileuszowe powiązane z 200-tną rocznicą powstania Komisji Edukacji Narodowej, zaś działająca drużyna harcerska Nieprzetartego Szlaku otrzymała sztandar. W szkole w latach 1977/1978 rozpoczął się eksperyment programowy pod kierownictwem Zofii Polak - dyrektora o silnej osobliwości, doskonałego organizatora i dydaktyka. Eksperyment przeprowadzony był pod auspicjami Ministerstwa Oświaty, przy ścisłej współpracy z Departamentem Szkolnictwa Specjalnego. Na zastępcę dyr. do spraw eksperymentu powołano Panią Emilię Czuprynę, która z zaangażowaniem prowadziła go przez 8 lat. Efektem tych poczynań był wprowadzony w 1984 program nauczania szkół specjalnych. Od tego czasu szkoła i internat stanowią bazę ćwiczeniową dla studentów WSP, UJ, WSPS w Warszawie oraz innych uczelni półwyższych. W latach 80., w związku z eksperymentem, wyposażono szkołę w pomoce naukowe i najnowsze wówczas środki audiowizualne. W internacie podniósł się standard pomieszczeń, umeblowania, dokonano częściowej wymiany stolarki okiennej. Z inicjatywy dyr. Nowaka rozwinął się wówczas Ruch Korczakowski. Nawiązano współpracę z Ośrodkami Korczakowskimi. W 100. rocznicę urodzin Janusza Korczaka odbyła się ogólnopolska Sesja Korczakowska. Nasz Ośrodek, można potocznie powiedzieć, „miał szczęście” do kreatywnych dyrektorów, traktujących pracowników podmiotowo, a naszych Uczniów i Podopiecznych z niezwykłym szacunkiem. Każdy z kolejnych włodarzy Ośrodka wniósł coś nowego, innowacyjnego i budującego Naszą Placówkę. Dyr. Józef Nowak to okres 11 lat miłej i twórczej atmosfery pracy, życzliwości wobec pracowników i wychowanków, inspirowanie nauczycieli do samokształcenia i zdobywania wyższych kwalifikacji. Wśród młodzieży wprowadzano korczakowskie metody samorządności i koleżeństwa. Piękne, zielone otoczenie Ośrodka, to również zasługa dyrektora Nowaka. Dyr. Barbara Kraszewska w latach 1986 - 1990 to kontynuacja działań dyr. Nowaka i jednocześnie nawiązanie współpracy z Holandią - skąd otrzymaliśmy rzeczową, konkretną pomoc włącznie z doposażeniem zespołu Promyk, który działał pod kierownictwem Tadeusza Wolaka. Od 1989 r. szkołą kieruje Elżbieta Nogieć, a zastępcą jest Zdzisław Marchewski. Powstają nowe gabinety m.in. do zajęć korekcyjno- wyrównawczych, modernizuje się pracownie zajęć technicznych, przebudowano węzły sanitarne, kontynuuje się innowacje pedagogiczne, zaś poziom dydaktyczno - wychowawczy jest wysoki. W 1990 w wyniku konkursu dyrektorem Ośrodka zostaje Danuta Ostrowska – Irzyk, a zastępcą Andrzej Kocurek, późniejszy dyrektor Ośrodka (1994 - 1996). Zapoczątkowano wówczas przebudowę systemu grzewczego na ekologiczny, gazowy. Prace zakończono w 1993 roku. Przeprowadzono przebudowę węzłów sanitarnych oraz wyremontowano pomieszczenie internatowe wraz z zapleczem gospodarczym. Zakupiono nowe meble i pomoce do zajęć. Rozwinął się ruch Olimpiady Specjalne - Polska. Prezesem Stowarzyszenia był Pan Marek Tokajuk. Dzięki tej działalności uczniowie naszej placówki uczestniczą w zawodach i zgrupowaniach zdobywając, często swoje pierwsze, sportowe trofea. Od 1996 roku do 2009 roku dyrektorem Ośrodka był Zdzisław Marchewski, zaś kierownikiem Internatu Anna Skrzywanek. W czasie tym do 2012 roku wicedyrektorem Ośrodka i dyrektorem Szkoły była Elżbieta Nogieć. Dzięki staraniom i inicjatywie dyrektora Marchewskiego prowadzone były remonty na dużą skalę - np. całkowita przebudowa pergoli, nowe pokrycie dachu, węzły sanitarne. Powstał gabinet dentystyczny, a opieką medyczną objęte są dzieci przez cały dzień. Nawiązał on też nowe kontakty z Ośrodkiem w Tarbes we Francji. Wieloetapowa współpraca zaplanowana na kilka lat ma zaowocować Tygodniem Europy, ze szczególnym udziałem obu placówek, łącznie z wymianą turystyczną młodzieży i pedagogów. Od roku 2009 aż po dzień dzisiejszy Dyrektorem Naszego Ośrodka jest p. Józef Pacuła, dzięki któremu Nasza Placówka przechodzi corocznie kolejne etapy modernizacji, a dzieci mają zapewnione różnorodne zajęcia odpowiednie dla ich indywidualnych potrzeb.